Ode aan de zin en onzin van de jeugdzorg
Waarheidsvinding
Donderdag 25 november schoof ik voor de derde keer aan bij de clubhouse room “Zin en Onzin van Jeugdzorg”. Deze keer ging het over rechtsbescherming in de Jeugdzorg. Een zeer interessante avond. Naderhand had ik tijd nodig om de informatie te laten bezinken. Het nazoemen werd er na een paar dagen niet minder. Voor mij een teken dat mijn gedachten en woorden een uitgang nodig hebben.
Als voormalig jeugdbeschermer denk ik nog vaak terug aan mijn vak en de keuzes die ik heb gemaakt. Ondanks dat het vak van jeugdbeschermer alweer wat jaren achter me ligt, blijft het dicht bij mijn hart. De wil om bij te dragen is nog steeds enorm groot. Dus waarom niet aansluiten bij een club van bevlogen mensen, om mee te denken over thema’s die in het vak spelen en natuurlijk om te laten inspireren. Binnen het thema “rechtsbescherming binnen de jeugdzorg” bleef vooral het thema ‘waarheidsvinding’ hangen. Een thema dat veelvuldig onderwerp van gesprek is, zowel binnen als buiten de publieke opinie.
Een thema dat mij puzzelt en waar ik de vinger niet op kan leggen. Want wat is waarheidsvinding precies? Naar mijn idee en die van velen met mij (daar ben ik van overtuigd) hebben kinderen en hun ouders recht op kwalitatief hoogstaande rapporten. Rapporten waarin een duidelijk beeld geschetst wordt over wat er aan de hand is en waar informatie vandaan komt, wat interpretaties zijn en wat feiten. Wat een gut feeling is en wat daadwerkelijk gezien en gezegd is. Wat zijn aannames en wat niet etc.
Maar is het echt mogelijk om een geheel objectief rapport te schrijven? Gaat informatie niet altijd door een persoonlijke bril waardoor (enige) subjectiviteit niet te vermijden is? In de dialoog met zin en onzin van Jeugdzorg, komen voorbeelden naar voren die ik niet kan linken aan waarheidsvinding, maar aan slecht vakmanschap.
Ik blijf me daarom ook verwonderen over het thema “waarheidsvinding”. Want waar gaat het om onvoldoende bekwaamheid en waar het gaat over daadwerkelijk ‘de waarheid’ vinden, zover die al waar te nemen of te doorgronden is. Iedere keer opnieuw kom ik tot de conclusie dat het gaat over het vermogen jezelf te kennen en vandaaruit te kijken naar wat er gebeurt. Wat is van jou en wat is van de ander? Welke keuzes maak je en waar zijn die op gebaseerd? Hoe kom je tot besluitvorming en welke partijen heb je daarvoor benut? Hoe herken je je eigen blinde vlekken? Etc.
“Zin en Onzin in de Jeugdzorg” benutten een nieuw platform op een prachtige manier. Naar mijn idee een topteam, die dialoog en vragen stellen stimuleert. Verbinding tussen mensen creëert en aanzet tot denken. Krijn, die de berichten in de media over Jeugdzorg in de gaten houdt en ons meeneemt in de zin en onzin ervan. Hierdoor geeft hij ons voeding voor gedachten en laat hij op een ‘veilige’ manier het nut van tegenspraak zien. Chantal Holwijn en Claire Diets, die met respect en ruimte voor iedereen de vragen op gang brengen en de dialoog faciliteren. En natuurlijk de mensen achter de schermen die dit mogelijk maken.
House of Professionals is opgericht om een bijdrage te leveren aan het zelfonderzoekend vermogen van de huidige en toekomstige professionals. We zijn dan ook erg enthousiast over alle initiatieven die aan dezelfde missie een bijdrage leveren!!!