Nazoemen of nasudderen?

Gistermiddag kwam ik met een bak aan inspiratie thuis na de inspiratie dag van “Jeugdhulp. Alles in het werk”. Normaal gesproken heb ik het over nazoemen: wat zoemt nog na als je een gesprek, een bijeenkomst etc. hebt gehad. Vandaag kwam het woord nasudderen mij ter ore. Ik lig niet graag lang in de pan, dus in dit geval zal ik niet nazoemen maar meteen na-sudderen en jullie meenemen in mijn na-sudder gedachten. 

Maar wat maakte de dag nou zo inspirerend? De sprekers? De workshops? De afsluiting, de organisatie? De aanelkaarprater? Het netwerken?

Ik denk dat het voor mij uiteindelijk de verbinding was op een collectief thema. Verbinden op dat wat raakt, dat waar we warm voor lopen, dat wat we in en bij elkaar zoeken, waarbij zoeken het overkoepelende woord is.

Van professional op de werkvloer tot directeur van de organisatie. Als mensen vonden we elkaar en kwamen we in verbinding. 

Tegelijkertijd is er ook veel te zeggen over de elementen die de rondom die verbinding waren gefaciliteerd.

De aanelkaarprater stond met verve zijn ding te doen en trok het publiek naar zich toe. Met een vleugje humor, licht sarcasme en ‘een enigszins verhulde’ bevlogenheid nam hij ons mee op reis…en vooral een gezamenlijke reis waar zelfs diegene die geen podium verwachtte een podium kreeg.

Een buitengewoon aanmoedigende Jos Blok van Buurtzorg, die ons meenam in een pleidooi om vakmanschap boven regelgeving te stellen. Hij had het over nieuwe inzichten die aangeven dat het werkt om aan te sluiten bij de bewegingen van de natuur. Het organisch regelen van zorg. Minder obstakels en inzetten op een veilige omgeving. Wat onder andere betekent dat er goede condities neergezet dienen te worden om anderen te laten bloeien, of het nou de klant is of de professional in het primaire proces. Althans zo interpreteerde ik dit stukje van zijn betoog. De tijd vloog voorbij en anderen waren me voor in het vragen stellen. Ik bleef echter met een paar vragen zitten. Wat zijn dan precies de goede condities? Wie zorgt voor de goede condities? Zijn het de professionals die vanuit een sterke professionele identiteit hun eigen condities moeten neerzetten of zijn het de organisaties die dit behoren te faciliteren of gaat het simpelweg om co-creëren? En hoe doe je dat dan? Zijn het immers niet de organisaties die zeggen goede conditie neer te zetten en zijn het niet de professionals die aangeven van alles aan te geven? Food for thought!

En dan de workshops…ik weet nooit zo goed wat ik daarvan vind. In een uur mensen meenemen in een kleine proeverij is bijzonder moeilijk. Wat wel en wat niet? Ik ben een uitgebreide proever, met veel vragen over hetgeen ik proef. Een workshop van een uur geeft mij altijd het gevoel dat ik snel iets naar binnen moet stouwen zonder daadwerkelijk te proeven. Toch ga ik met een klein smaakje op mijn tong weg ondanks dat ik me afvraag of het smakelijker zou zijn om 1 sessie te volgen die zorgt voor wat meer gelaagdheid op mijn tong. 

De afsluiter was top. Ik heb mij stuk gelachen en verwonder me steeds weer over de creativiteit die mensen bezitten. Kegel gooiend, jonglerend en vol met humor werd de dag samengepakt en teruggegeven. 

Ik kijk terug op een prachtige dag. En zoem graag rond dat alle jeugdzorgorganisaties in de gehele breedte, diepte en hoogte vooral moeten deelnemen aan dit soort bijeenkomsten. Dus leg het werk even neer, dompel je onder in het samenzijn en vergroot je werkplezier!