Moed
De zomer is voor mij altijd een reflectieve tijd. Het leven valt stil en de reuring is er ‘even’ uit. Onder de Franse zon laat ik mijn gedachten gaan en probeer ik te kijken naar wat is geweest en wat er komen kan. Terwijl de mannelijke cicaden hun lofzang doen aan de vrouwtjes ontvouwen mijn gedachten zich. Tussen het veel niks, voordeel van vakantie, komt er toch wat ruimte om terug te blikken.
Het afgelopen jaar is interessant geweest met mooie ontmoetingen en bijzondere spiegeltrajecten. Al jaren werken wij met 1 opdrachtgever: Lokalis, de organisatie die in Utrecht hoogwaardige ambulante zorg biedt. Dit jaar kwam er een nieuwe organisatie bij. BBSUO, Baarn-Bunschoten-Soest uitvoeringsorganisatie. De start van de samenwerking begon met een plezierig en open gesprek. Ik was onder de indruk van de transparantie van de directeur, de HR-adviseur en de kwaliteitsmedewerker. Een gesprek over een eventuele opdracht is best spannend en tegelijkertijd kan je als eventuele opdrachtgever ook iets doen om de kwaliteiten van de ander te laten schijnen. Onder druk zit je, althans ik, toch net iets minder in je safe zone. Deze menselijke directeur was/is zich daar zeer bewust van en kon de ambiance creëren om mij te laten floreren in wat ik te bieden heb. En dan in zee gaan met een jonge startup waarvan je niet precies weet waar je aan begint en waar je eindigt. Dat is voor mij moed. Moed om iets anders, iets nieuws te proberen, zonder de veiligheid van het “geijkte” op te zoeken en schijnveiligheid te creëren ofwel na te streven. Elke vorm van zelfonderzoek/reflectie vraagt immers van de deelnemer dat hij/zij ervoor kiest om het geleerde te integreren. Net zoals de gemiddelde training of cursus vraagt om integratie. Je kan ervoor kiezen ermee aan de slag te gaan en je kan ervoor kiezen om het neer te laten dalen in je impliciete kennis en er niks meer mee te doen.
Hoe dan ook liep ik vol trots, maar nog meer met bewondering voor BBSUO, weg. Een organisatie die niet altijd over rozen is gegaan maar er toch voor kiest om op medewerkers niveau iets aan te bieden. Een inzet om samen de organisatie verder te bouwen en buiten de heersende paden te treden. Medewerkers die met schroom en mogelijk met wat argwaan het traject aangaan en daarmee laten zien dat ze ondanks interne belemmeringen/obstakels ervoor kiezen om mee te doen. Waarmee ze laten zien dat ze iets gezamenlijks willen.
Elke organisatie is anders en het traject bij BBSUO was een ander traject dan met Lokalis. Anders maar niet minder speciaal. Anders omdat, realiseer ik me nu, organisaties een DNA hebben die beïnvloeden hoe mensen zijn/worden ofwel hun werk uitvoeren. Ondanks de verschillende soorten DNA, blijft 1 verbindende factor overeind. Wij zijn mensen en mensen leren in verbinding. Daar ben ik van overtuigd, ook al is dat niet altijd even makkelijk.
Nu is de tijd gekomen om mij volledig op House of Professionals te richten en nog meer moedige organisaties en mensen aan te trekken die geloven in de kracht van samen leren. Vruchtbare grond maken om daarbovenop te kunnen planten. Een stap in het onbekende, een stap met vertrouwen, een stap…omdat stappen zetten andere mogelijkheden in zich herbergt. Zonder terughoudendheid, met angst en vrees, maar ook met moed en passie ga ik op avontuur. Een avontuur waar ik jullie graag in meeneem. En een avontuur waar we per september 2022, de Raad voor de Kinderbescherming in mogen meenemen, waarbij ze de gelegenheid krijgen om te ontdekken en te ondervinden of dit een avontuur is dat ze past. Wij hebben er zin in!
Fijne zomer!