Grenzen kennen en verkennen

Durf jij feedback te vragen en helemaal open te staan om te ontvangen?

Robin onze ex-deelnemer deelt in 6 blogs hoe zij aan de slag gaat met wat zij heeft geleerd in haar Spiegelreflectietraject. Hiermee deelt ze haar kwetsbaarheid en kracht en laat zij zichzelf zien!

Robin blog 3

Inmiddels alweer de derde blog over mijn terugblik op het spiegelproject en hoe ik dit vast probeer te houden in mijn werk en hierin tegenkom.

De vorige keer gaf ik aan dat ik mij meer wilde focussen op het vragen van feedback. Ik merkte bij het vragen om feedback dat ik het eerst lastig vond omdat ik niet zo goed wist waar ik moest beginnen. Ik heb toen tijdens coaching op werk bedacht dat het een idee zou zijn om elke regio iemand uit te kiezen waar ik de laatste tijd veel mee heb samengewerkt. Zo krijg ik op verschillende vlakken feedback. Tot nu toe heb ik hier al wat feedback van gekregen en ik vond dit erg fijn om te lezen. Ik leer hierdoor hoe anderen mijn manier van werken vinden en of ik mijzelf hierin nog kan verbeteren (of dat ik juist zo door moet gaan). Ik merk zowel op werk als nu ook weer op school dat feedback vragen mij vrij goed afgaat en dat ik hierop door kan vragen als ik iets niet helemaal begrijp.

Wat ik de afgelopen periode vooral ben tegengekomen op het gebied van vragen stellen was in de vorm van mijn eigen grenzen stellen. Ik ben van nature iemand die graag dingen snel oppakt of als iemand iets aan mij vraagt ik makkelijk "ja" kan zeggen. Nog steeds krijg ik, wanneer iemand van mij vraagt iets op te pakken, gelijk het gevoel dat ik ja wil zeggen omdat mijn hoofd al aan het bedenken is hoe ik hetgeen wat zij van mij vroegen uit kan voeren.

Ik heb tijdens het spiegelproject geleerd dat je door het stellen van vragen jezelf ruimte kan geven om er iets langer over na te denken. Dit heb ik in dit geval toegepast door wanneer iemand aan mij vroeg of ik iets voor hem/haar wilde doen ik vroeg of ik hier later die dag op terug kon komen of dat ik dit ook op een ander moment zou kunnen doen. Zo gaf ik mijzelf de ruimte om even goed in mijn agenda te kijken en in te schatten of het die dag zelf nog ging lukken of dat het later zal moeten. Door deze vraag neer te leggen bij de ander kreeg ik een antwoord waarin zij aangaven of het snel af moest of niet (of soms met een deadline erbij). Wanneer het snel moest kon ik schuiven in mijn agenda met mijn andere taken, maar wanneer het niet snel af moest had ik de ruimte om het in te lannen wanneer het mij wel uitkwam. 

Doordat ik hier tijdens het spiegelproject mee had geoefend merkte ik dat dit mij nu vrij makkelijk afging terwijl mijn eerste gevoel is om ja te zeggen. Dit geeft mij nu meer rust in mijn werk omdat ik anders met een hele hoop taken op mijn bordje zou zitten waar ik ja tegen had gezegd.