Door de ogen van een student
Wijsheid is niet leeftijdsgebonden
Wijsheid; een woord waar heel veel over te zeggen valt. Tegelijkertijd kijkt iedereen door zijn eigen bril naar dat wat het voor hem of haar betekent. Ik zie overal wijsheid. In kleine kinderen, in jongeren, volwassenen en in alle lagen van de maatschappij. Zo ook in de studenten die de rol van spiegel vervullen in het Spiegelproject. Een schijnbaar makkelijke taak die toch zeer complex is in de praktijk. Hoe sluit je aan? Hoe luister je schoon, hoe zorg je ervoor dat je afgestemd bent op de ander, hoe maak je jezelf leeg, hoe zorg je ervoor dat je, je eigen oordelen uitstelt en echt op zoek gaat naar de gedachten en motivatie van de ander. Ik denk dat het redelijk veilig is om te stellen dat het nogal wat vraagt. Zoals veel dingen in het leven is het net zo simpel als dat het complex is. Finn heeft met verve laten zien dat hij de simpelheid en complexiteit voor zich heeft laten werken. Op een manier waardoor hij niet alleen de ander heeft geïnspireerd maar ook diepere lagen in zichzelf heeft weten te raken.
Door de ogen van een student
Mijn naam is Finn, 23 jaar. Ik ben in 2018 begonnen aan de Pabo aan de Hogeschool Utrecht. In het derde jaar kregen wij de mogelijkheid om te kiezen voor het spiegelproject. Mijn verwachting van het spiegelproject was dat ik nieuwe inzichten zou krijgen in een iets andere hoek dan het onderwijs, namelijk de jeugdhulpverlening/jeugdzorg. Dat zou gebeuren door een koppeling aan iemand die in dat veld zou werken waarmee wij samen aandacht zouden besteden aan een 'casus'.
"In het begin was het even zoeken hoe het spiegelproject in zijn werk ging. Wij wisten wel meteen dat er een koppeling met een professional zou worden gemaakt. Die professionals zijn werkzaam in de jeugdhulpverlening. In mijn geval ben ik gekoppeld aan twee professionals. Wat precies de functie/ het werk van de professional is, is niet zo belangrijk in de dialoog die het spiegelproject voortbrengt tussen jou en de professional. Het gaat erom dat iedereen in zijn werk tegen dingen aan kan lopen die moeilijk zijn om mee om te gaan, persoonlijk of juist met collega's. Naar mijn idee is het belangrijkste om jezelf te blijven en te proberen boven de hele situatie te blijven staan. Naar loop van tijd kom je erachter dat het toch best moeilijk is om actief te luisteren zonder te oordelen, maar het wel heel nuttig is als je dat doet. De ander voelt zich sneller gehoord en je bent zelf in staat om het belangrijkste uit het gesprek te filteren.
In het traject met de ene professional, noem het traject a, zijn we begonnen met uitgebreide een kennismaking. We wilden elkaar beter leren kennen om aan de slag te gaan met het 'echte' traject. We zijn echter vrij diep ingegaan op elkaar, waardoor ik snel mijn rol als spiegelaar (om het maar even zo te noemen) verloor en we beiden een beetje het doel verloren. Het werd vrij persoonlijk omdat er in mijn ogen overeenkomsten waren met zaken waar wij tegenaan liepen op persoonlijk vlak, we gingen daar steeds dieper op in. In het derde gesprek hebben we overleg gehad en besloten om het over een andere boeg te gooien en een gesprekstechniek toe te passen om te reflecteren. Sinds die verandering heeft het ons opgeleverd dat we tot nieuwe inzichten kwamen in een casus. Het leverde soms zelfs meer op een diepere laag op dan oorspronkelijk leek.
In het andere traject (traject b), liep het juist anders. We zijn vrij snel begonnen met een soort 'casus', die al snel veranderde in een thema. Je kunt een casus in laten brengen om te beginnen, zoals wij ook gedaan hebben, maar het is niet aan te raden om je daar te veel op vast te pinnen. Bij ons verliep dit soepel en kwamen er in de dialoog meerdere dingen omhoog die misschien wel met hetzelfde thema te maken hadden. Gek genoeg kwamen we dus vaak op hetzelfde terug. Het scheen dus in een diepere laag te zitten en iets te zijn wat echt intrinsiek moeilijk was.
Het verschil tussen mij en deze professionals denk ik, was dat het bij sommige thema's moeilijk is om je écht goed open te stellen tot de ander en bepaalde ideeën. Mochten er emoties of gevoelens naar boven komen in een gesprek, probeer er dan toch boven te staan en objectief naar de situatie te kijken. Dit is ook iets wat ik voor mezelf in het dagelijks leven heb meegenomen, neem soms een stapje terug om iets te kunnen verwerken en zodat je er met een frisse blik naar kan kijken. Dit geldt zowel voor mijn privéleven als mij als 'professional'. Als ik dit zo benoem klinkt het misschien niet als iets nieuws, maar het daadwerkelijk doen en eerlijk zijn naar jezelf, is stap twee die niet kan ontbreken. Omdat dit in eerste instantie niet vanzelf ging, is denk ik de reden dat er voor mij zo'n verschil zat tussen toch op papier twee dezelfde opdrachten. Traject a verliep moeizaam omdat het voor mezelf in eerste instantie niet makkelijk was erboven te blijven staan. Traject b verliep soepeler omdat we beiden goed afstand konden nemen van de situatie en écht eerlijk naar onszelf en anderen durfden te zijn."