Borging en integratie

Borging en integratie

In mijn werk en in mijn professionele ontwikkeling heb ik mij altijd verwonderd over de manier waarop organisaties nieuwe ideeën ontwikkelen, implementeren en vervolgens borgen. Het ontwikkelen van ideeën kwam meestal wel van de grond maar de implementatie en borging lieten, naar mijn idee, steeds te wensen over. De nieuwe inzichten werden vaak gedeeld, soms werd er een training tegenaan gegooid waarna je geacht werd het nieuwe gedachtegoed vorm te geven in je werk. Vaak lukte het niet om het geleerde goed te integreren en borging op langer termijn lukte al helemaal niet. Veel instrumenten, richtlijnen etc. verworden op deze manier tot afvinklijstjes zonder integratie noch borging. Wij snappen de worsteling en realiseren ons ook dat daar het werk zit. Wij zoeken met onze deelnemers naar mogelijkheden om integratie te bevorderen en borging te realiseren. In dat kader zal een van onze deelnemers maandelijks een blog schrijven over de manier waarop ze met haar inzichten aan de slag gaat. Graag stellen we jullie voor:

Robin

Mijn naam is Robin en ik werk nu, na eerst even lekker vakantie te hebben gehad, bij Samen Veilig Midden-Nederland (SAVE). Ik heb dan ook net mijn derde jaar van de opleiding Social Work afgerond en ga aankomend jaar mijn minor volgen en dan afstuderen. Tijdens het derde jaar heb ik meegedaan met het spiegelproject en schrijf ik nu voor een half jaar lang, iedere maand, een stukje over hoe ik mijn doelen na afloop van het project blijf beoefenen in mijn werk.

Mijn doel bij de start van het spiegelproject was eigenlijk vrij simpel; oefenen met vragen stellen. Nu heb ik hier tijdens het spiegelproject goed mee kunnen oefenen en merkte ik ook dat je met de meest simpele vragen al veel teweeg kan brengen bij de ander. Na afloop van het spiegelproject heb ik de volgende doelen voor mezelf opgesteld:

• Vragen blijven stellen en de ruimte hiervoor nemen in mijn werk bij SAVE.
• De meerwaarde van vragen blijven stellen voeden en ontwikkelen.

Nu moet ik heel eerlijk zijn en ben ik hier niet altijd even bewust mee bezig. Kort na de afloop van het project zat dit er veel frisser in en merkte ik dat ik bijvoorbeeld tijdens een teamvergadering de ruimte kon nemen om vragen te stellen en direct hierna merkte van "oh ja dit was een van mijn doelen". Ik deed dit zoals ik het ook tijdens het spiegelproject had geoefend. Door bijvoorbeeld te zeggen "misschien is dit een vraag die voor jullie vanzelfsprekend is, maar..." maakte ik voor mezelf de drempel om een vraag te stellen lager. Doordat ik hier tijdens het spiegelproject mee heb geoefend en wat meer feeling voor heb gekregen kon ik dit vrijwel vanzelf tijdens de vergadering ook doen. Reactie van collega's was dan vaak dat het of niet vanzelfsprekend was of dat het gewoon een prima vraag was. Ik merkte dat ik hierdoor zelfverzekerder werd in het stellen van mijn vragen maar ook mijn manier van denken over het werk (een enorme meerwaarde van het vragen stellen!). Eigenlijk een soort van check van "oké, ik zit toch op een goede manier mee te denken met de anderen". 

Om nog een iets actueler voorbeeld te noemen heb ik het volgende. Na mijn stage bij SAVE ben ik bij de organisatie aangenomen als teamondersteuner. Kort uitgelegd betekent dit dat collega's bij mij een vraag kunnen neerleggen om bijvoorbeeld voor hen een opzet van een rapportage te maken, verzoekschriften opzetten/schrijven, wat uitzoekwerk te doen, aanmeldingen te doen voor een van de cliënten of bijvoorbeeld telefoontjes te plegen met collega hulpverleners. Nu merk ik soms dat de aanvraag die collega's bij mij doen of nog niet duidelijk is voor mij of iets is wat ik nog niet eerder heb gedaan. In het begin vond ik het nog best lastig om dit terug te leggen bij de ander omdat ik het gevoel had dat ik gewoon maar even moest gaan doen wat zij van mij vroegen. Ik herinnerde me toen bewust mijn doel om gewoon vragen te stellen en dit heb ik dan ook gedaan. Meerwaarde hiervan is dat ik merk dat de collega's die al eerder "taken" bij mij hebben neergelegd en dit nog een keer doen, de tweede keer helderder zijn in hun aanvraag. Ook maakt dit voor mijn gevoel de samenwerking tussen mij en de betreffende collega wat groter, in plaats van dat het gewoon een kwestie van afhandelen voor mij is. Doordat ik merk dat het vragen stellen op verschillende manieren meerwaarde heeft voor mijn werk, maar ook voor het werk van anderen, is het nu makkelijker voor mij om te blijven doen en gaat het veel vanzelfsprekender.