De match deel 2

Een blog over de ervaringen van een koppel.

Na de terugkoppeling van de ene helft van het koppel, de professionals, was ik enthousiast.

Maar wat kan een spiegelreflectietraject de andere helft van het koppel, de student, opleveren?

Mijn enthousiasme werd niet minder na het lezen van het rendement voor de student. De sceptische houding van de student ten opzichte van de jeugdhulpverlening was de aanleiding voor deze Pabo student om mee te doen aan het spiegelproject. Gedurende het traject bleef ik benieuwd naar haar bevindingen en inzichten.

Tijdens de inspiratiebijeenkomst gaf onze student al aan dat ze een enorm goede klik had met haar professional. Zij vertelde dat zij niet enkel een spiegelrol vervulde maar zelf ook gespiegeld werd. Na elke sessie bleven er ook bij haar thema’s nazoemen. In haar uitgebreide en mooie verslag beschreef ze alle spiegelsessies die ze had gehad en wat die haar hadden opgeleverd. De parels die zij ons schonk wil ik ook graag met jullie delen.

De student beschrijft dat zij in haar stage merkte dat ze de juf naspeelt vanuit het idee dat, dat het juiste is. Door een van haar spiegelsessies kwam ze erachter dat dit heel veel energie kostte en dat ze juist op zoek wil gaan hoe ze zichzelf kan zijn als juf. Daarnaast realiseerde zij zich dat hulp vragen als leerkracht niet direct negatief hoeft te zijn en dat een gezinswerker juist een kan helpen bij het ontwikkelingsproces van leerlingen.

Dit inzicht van haar doet mij denken aan mijn eerste echte grote mensen baan. Ik begon bij Bureau Jeugdzorg als gezinsvoogd en realiseerde me al snel dat ik in een buitengewoon ingewikkelde baan terecht was gekomen. Regelmatig had ik het gevoel “wie ben ik dat ik dit mag doen”? Ik wilde dan ook het maximale van mezelf geven. Voordat ik startte met mijn nieuwe baan kocht ik dus een attache tas, vanuit het idee dat ik serieus zou overkomen. Ik voelde me daadwerkelijk iemand anders met mijn tasje. Naderhand realiseerde ik mij dat ik de tas niet nodig had. Ik had mezelf in een frame geduwd wat niet nodig was. Toen mijn zelfvertrouwen groeide ontstond ruimte voor een simpele rugtas.

“Sinds de spiegelsessies zijn begonnen ben ik mij steeds meer bewust van mijn persoonlijkheid in het leerkracht handelen. De spiegelsessies hebben mij geleerd dat het van belang is om dicht bij jezelf te staan om zo een ander te kunnen helpen”.

“Aan het begin van deze spiegelsessie was ik vooral bezig met het reflecteren op mijn eigen gedrag en de invloed die het had op mijn omgeving. Dit was voornamelijk oppervlakkige zelfreflectie. Nu durf ik ook meer naar mezelf te kijken, wat mijn eigen identiteit en overtuigingen zijn."

Het mooie van deze manier van samen leren vind ik nog altijd de gelaagdheid van het leren. De professional benut zijn of haar ervaring en kennis in het vak om tot innerlijke verdieping te komen. Vragen als waarom, hoe en waartoe kunnen vanuit dat perspectief bekeken worden. De student daarentegen, benut kennis die binnen de opleiding, inclusief stages, is opgedaan. Dit geeft mooie en leerzame inzichten die mij als toeschouwer ook aan het denken zetten en nieuwe inzichten geeft.

De student beschrijft haar diepe inzichten die zij heeft opgedaan en koppelt deze aan de theoretische concepten. Hierdoor ben ik me nog meer bewust van mijn impliciet geworden kennis. Ergens ligt alles wat ik heb geleerd opgeslagen. Het is in mij, het is ik.

Ik, Liza met mijn geschiedenis, mijn opgedane kennis en mijn levenservaring.

Maar hoe zit het nou met de negatieve kijk op de jeugdhulpverlening bij aanvang van haar spiegelreflectietraject?

“Aan het begin van dit spiegelproject had ik een negatieve houding t.o.v. de jeugdhulpverlening. Negativiteit in de media waren hier een aanleiding voor. Echter heb ik door dit project ervaren hoe belangrijk het is om jeugdhulpverlening te hebben. Met name de preventieve hulpverleners kunnen in een vroeg stadium het verschil uitmaken. In mijn visie was de gemeenschap van school vooral de medewerkers binnen het team, de ouders/verzorgers en de leerlingen. Dit project heeft mij geleerd dat het ook belangrijk is om buiten school een team te hebben die zich inzet ten behoeve van het kind. Oprechtheid maakt het werk van de mens zoveel mooier. P. inspireerde mij door haar optimistische woorden die ze in haar visie draagt en hoe graag ze iets wilt betekenen voor de maatschappij. Ik denk dat, dat een mooi raakvlak is tussen gezinswerker en leerkracht. We leveren beiden een bijdrage aan de maatschappij. Hiernaast kreeg ik het gevoel van vertrouwen. Door haar werkwijze en visie gehoord te hebben ben ik juist positief gaan denken over de jeugdhulpverlening”.

We zijn geen van allen een onbeschreven blad en nemen onze innerlijke wijsheden mee, waardoor het samen leren nog meer kan floreren. De inzichten van de student spreken voor zich!